Ochrona lasu

Stan zdrowotny drzewostanów Nadleśnictwa Ostrołęka określa się jako dobry. W ostatnich latach obserwuje się jednak wzrost szkód wyrządzanych przez zwierzynę płową. Skutkuje to zwiększeniem ilości zabezpieczonych upraw przez ich grodzenie. Skuteczną metodą stosowaną na terenie nadleśnictwa jest także wełnowanie sadzonek sosny wełną owczą.

Lasy Nadleśnictwa Ostrołęka stanowią w głównej mierze monolity sosnowe o małej odporności naturalnej. Narażone są na działanie szkodliwych owadów i grzybów. Zadania z ochrony lasu są priorytetowymi w działaniach Nadleśnictwa.

W ostatnich 20 latach występowały gradacje brudnicy mniszki, borecznika rudego i sosnowego, strzygoni choinówki. Zabiegi ratownicze prowadzono w drzewostanach o powierzchni:

w 1993r. – 2989ha

w 1994r. – 13673ha

w 1995r. – 1599ha

w 1998r. – 808ha

w 2000r. – 1255ha

w 2001r. – 2462ha

Ciągłym problemem, jest ochrona upraw przed ryjkowcami, głównie szeliniakiem. Zabiegi mechaniczne  prowadzone są, co roku na powierzchni ok. 200ha upraw. Starsze drzewostany narażone są na działania szkodników wtórnych głównie cetyńca, przypłaszczka granatka, smolików.

Działania pasożytniczych grzybów głównie huby korzeniowej, opieńki miodowej obserwuje się w drzewostanach założonych na gruntach porolnych i na najsłabszych siedliskach leśnych. Działania profilaktyczne i zwalczające polegają na iniekcji pni grzybnią grzybów konkurencyjnych, wyrywaniu drzewek opanowanych.

Wieloletnie działania ochronne mają na celu zachowanie i wzbogacenie bioróżnorodności w środowisku leśnym,Wieloletnie działania ochronne mają na celu zachowanie i wzbogacenie bioróżnorodności w środowisku leśnym ,utrzymanie naturalnej odporności lasów. Prace te polegają na stosowaniu ogniskowo-kompleksowych biologicznych metod ochrony lasu (metoda O.K.), inicjowaniu odnowień naturalnych, pozostawianiu kęp ekologicznych na powierzchniach zrębowych, pozostawianiu posuszu jałowego, leżaniny, drzew dziuplastych, tworzeniu ekotonów na granicy las-pole, las-woda, respektowaniu zasad regionalizacji nasiennej, urozmaicaniu gatunkami liściastymi, głównie biocenotycznymi składów gatunkowych upraw, wprowadzaniu podszytów, itp.